Ishte një nga shpërthimet më të fuqishme në shekullin e 19-të.
Si rezultat i shpërthimit, vullkani lëshoi aq shumë dioksid squfuri në stratosferë sa temperatura mesatare vjetore në hemisferën veriore ra për një gradë Celsius.
Shpërthimi ndodhi në fund të Epokës së Vogël të Akullit, një nga periudhat më të ftohta në Tokë në 10 mijë vjetët e fundit.
Dihej se kur ndodhi, por nuk dihej vendndodhja e vullkanit që shpërtheu.
Studiuesit e zgjidhën misterin duke marrë mostra nga bërthamat e akullit nga Grenlanda.
Marrja e mostrave nga bërthamat e akullit nënkuptonte kthimin pas në kohë duke marrë mostra nga disa shtresa të kores së Tokës për të ekzaminuar izotopet e squfurit dhe copëzat e vogla të qelqit vullkanik, të cilat u formuan midis viteve 1831 dhe 1834.
Duke përdorur gjeokiminë, mbledhjet radioaktive dhe modelimin kompjuterik për të hartuar trajektoret e grimcave, shkencëtarët e lidhën shpërthimin e vitit 1831 me një vullkan në Paqësorin Veriperëndimor. Rezultatet e hulumtimit u publikuan në fillim të kësaj jave në revistën shkencore “Proceeding of the National Academy of Sciences”, shkruan CNN.
Sipas hulumtimeve, vullkani Zavaritskii shpërtheu në ishullin Simushir, pjesë e arkipelagut të Ishujve Kuril, për të cilin Rusia dhe Japonia janë në mosmarrëveshje.
Para se të mësohej për shpërthimin e vullkanit Zavaritskii, shpërthimi i fundit i njohur i këtij vullkani ishte në vitin 800.
Me pak informacion në dispozicion për aktivitetin e vullkanit në shekullin e 19-të, pakkush dyshoi se shpërthimi i këtij vullkani shkaktoi ftohjen e Tokës.
Studiuesit dyshuan për vullkane më afër Ekuatorit, siç është vullkani në Filipine, Babuyan Claro.
