Një pjesë e ujit të ftohtë sipërfaqësor që ndodhet më pak se 2 mm në thellësi, ndihmon oqeanet të thithin dyoksidin e karbonit.
Ky është përfundimi, i cili ka ardhur nga një ekip shkencëtarësh i udhëhequr nga Britania pas muajsh udhëtimesh nëpër Atlantik, duke matur me kujdes nivelet e gazit dhe temperaturës.
Shkencëtarët vërejtën se ndryshimi delikat në temperaturë midis “lëkurës së oqeanit” dhe shtresës së ujit nën të, krijon një ndërfaqe që çon në marrjen e më shumë CO2.
Ata përdorën pajisje shumë të ndjeshme për të matur temperaturën e ujit dhe për të dalluar dhe regjistruar dallime të vogla në sasinë e CO2 në ajër që rrotullohej drejt sipërfaqes së oqeanit.
Puna shihet si e rëndësishme në zhvillimin e modelimit të klimës, sepse oqeanet thithin rreth një të katërtën e emetimeve të karbonit.
Rrjedha e ujit nën 2 mm, është pak më e ftohtë për shkak të “efektit të ftohtë të lëkurës”, i cili shkaktohet nga nxehtësia që largohet nga uji pasi është në kontakt të drejtpërdrejtë me atmosferën.
Rezultatet, të publikuara në revistën Nature Geoscience, i janë përcjellë vlerësimit të buxhetit global të karbonit, një konsorcium shkencëtarësh mbarëbotëror i krijuar për të krijuar një kuptim të përbashkët të ciklit të karbonit të Tokës.
Prof Jamie Shutler, një shkencëtar i oqeanit dhe atmosferës në Universitetin e Exeter, tha se “lëkura e oqeanit” ishte shumë pak më e ftohtë se shtresa e ujit nën të. Thithja e CO2 kontrollohet nga diferenca e përqendrimit të gazrave nëpër këto shtresa.
