Një proteinë e emetuar nga një lloj specifik i baktereve, mund të shkaktojë vetëshkatërrimin e qelizave kancerogjene, duke hapur potencialisht rrugën për trajtime të reja, ka njoftuar një ekip ndërkombëtar i udhëhequr nga shkencëtarë spanjollë.
Proteina premtuese, e njohur si HapA, sekretohet nga bakteri Vibrio cholerae.
Studiuesit testuan mekanizmin e ri në qelizat tumorale të gjirit, zorrës së trashë dhe pankreasit.
Proteina HapA vepron në mënyrë unike në dy receptorë kryesorë – PAR-1 dhe PAR-2, të cilët gjenden në sipërfaqen e qelizave tumorale dhe normalisht shoqërohen me përparimin e tumorit, inflamacionin dhe mpiksjen e gjakut.
HapA i copëton ato në vende që janë të ndryshme nga ato të njohura nga enzimat njerëzore që zbërthejnë proteinat.
Kjo shkakton një proces të shpejtë që çon në apoptozë, ose vdekje të programuar të qelizave kancerogjene.
“Ky punim demonstron potencialin e proteinave bakteriale si mjete terapeutike anti-tumorale”, tha Antonio Hurtado, studiues në Universitetin e Salamankës në Spanjë.
Ekipi demonstroi se HapA shkaktoi në mënyrë specifike vdekjen e qelizave kancerogjene duke kryer eksperimente me lloje mutante të V. cholerae që nuk e kishin këtë proteinë, si dhe me një lloj tjetër bakteri që ishte modifikuar gjenetikisht për të prodhuar vetëm HapA.
Në të gjitha rastet, vetëm prania e HapA rezultoi në ulje të qëndrueshmërisë së qelizave tumorale.
Ata gjithashtu testuan nëse HapA ishte efektive kundër llojeve të ndryshme të tumoreve duke aplikuar një lëng që përmbante të gjitha proteinat e sekretuara nga bakteret në linjat qelizore të kancerit të gjirit, zorrës së trashë dhe pankreasit.
“Ne donim të shihnim nëse qelizat njerëzore të llojeve të ndryshme të tumoreve ishin ende gjallë dhe mund të shumoheshin pasi të ishin në kontakt me këto substanca bakteriale, në veçanti me proteinën HapA”, tha Hurtado.
Këto gjetje hapin rrugë premtuese për zhvillimin e trajtimeve të reja për kancerin dhe nënvizojnë se si studimi i patogjenëve mund të zbulojë mekanizma molekularë të papritur me potencial terapeutik.
Studiuesit thanë se aftësia e HapA-së për të aktivizuar në mënyrë selektive receptorët PAR-1 dhe PAR-2 nëpërmjet një vendi të ndarjes që është i ndryshëm nga enzimat njerëzore sugjeron që sinjalizimi qelizor mund të rregullohet në një mënyrë të synuar, duke ndihmuar në shmangien e efekteve anësore.
