Komisioni Evropian propozoi zyrtarisht një objektiv për uljen e emetimeve të karbonit prej 90% deri në vitin 2040 pas ndryshimit të Ligjit për Klimën të mërkurën, si një rrugë drejt arritjes së emetimeve zero deri në vitin 2050.
Objektivi i reduktimit të emetimeve prej 90% lejoi përdorimin e diskutueshëm të krediteve ndërkombëtare të karbonit për të llogaritur drejt qëllimit, një mekanizëm që u lejon vendeve ose kompanive të blejnë kredite për reduktimin e emetimeve nga projekte jashtë BE-së.
Ndërsa këto kredite teorikisht mund të përfaqësojnë veprime të vërteta për klimën, kritikët argumentojnë se ato shpesh veprojnë si një licencë për të ndotur, duke i lejuar vendet më të pasura të shmangin ndryshimet e brendshme.
Komisioni hapi derën për të kontraktuar një pjesë të përpjekjeve të Evropës për klimën duke lejuar në mënyrë efektive kapjen ose heqjen e karbonit përtej kufijve të BE-së.
“Po zgjerojmë hapësirën e zgjidhjeve”, tha Komisioneri i Klimës, Wopke Hoekstra.
“Një pjesë e punës, një pjesë e reduktimit të emetimeve, mund të bëhet jashtë Bashkimit Evropian”.
Komisioneri holandez theksoi se shumica dërrmuese e reduktimeve, përfshirë kapjen e karbonit, do të vazhdojnë të ndodhin brenda Evropës.
Ndërsa ligji origjinal për klimën përcaktonte që objektivat e vitit 2030 dhe 2050 duhet të përmbushen përmes përpjekjeve të brendshme, Komisioni tani sugjeron që një pjesë e kufizuar e krediteve ndërkombëtare mund të llogaritet drejt objektivit të vitit 2040.
Bordi Këshillimor Shkencor i Komisionit ka shprehur më parë skepticizëm në lidhje me përdorimin e kompensimeve ndërkombëtare – duke mos i kundërshtuar ato plotësisht, por duke paralajmëruar se ato duhet të plotësojnë, jo të zëvendësojnë, veprimet e brendshme.
Për të adresuar këto shqetësime, Komisioni propozon kufizimin e kredive ndërkombëtare në 3% të objektivit të vitit 2040.
Kjo shifër bazohet në Nenin 6 të Marrëveshjes së Parisit, një klauzolë e formësuar kryesisht nga BE-ja, dhe përputhet me qëndrimin e Gjermanisë për këtë çështje.
Një zyrtar i lartë i Komisionit e përshkroi kufirin si një mënyrë për të balancuar prioritetet evropiane të investimeve me bashkëpunimin global për klimën.
“Ne besojmë se është e rëndësishme të mos kërkojmë një përqindje shumë të lartë të këtyre krediteve”, tha zyrtari. “Kjo u dërgon sinjalin e duhur si aktorëve evropianë ashtu edhe partnerëve ndërkombëtarë: ne jemi të hapur për të përdorur kredite të tilla, por vetëm nëse ato ekzekutohen mirë dhe ruajnë integritet të lartë”.
Për më tepër, këto kredi do të lejohen vetëm gjatë gjysmës së dytë të dekadës së ardhshme (2036–2040), duke dhënë kohë për të ndërtuar partneritete më të forta dhe për të siguruar disponueshmërinë e kredive me cilësi të lartë.
Zyrtari i Komisionit përcaktoi gjithashtu se çdo kredi ndërkombëtare duhet të jetë në përputhje me Marrëveshjen e Parisit, të demonstrojë efektivitet mjedisor dhe të mbështetet nga sisteme rigoroze monitorimi, raportimi dhe verifikimi, të ngjashme me skemën e vetë BE-së për tregtimin e emetimeve.
Përtej kompensimeve, amendamenti prezanton më shumë fleksibilitete sektoriale dhe të brendshme për të ndihmuar në arritjen e objektivit të vitit 2040 në një mënyrë me kosto efektive dhe të drejtë nga ana sociale.
Kjo përfshin përfshirjen e largimeve të përhershme të karbonit në Sistemin e Tregtimit të Emetimeve të BE-së (EU ETS) dhe lejimin e kompensimit ndërsektorial.
Për shembull, nëse një vend tejkalon reduktimet e emetimeve në sektorët e transportit ose të mbeturinave, ai mund ta përdorë këtë mbiperformancë për të kompensuar për nënperformancën në sektorin e përdorimit të tokës.
