Një studim i udhëhequr nga NASA ka zbuluar se jeta aliene mund të fshihet nën shtresat e akullta të planetit Mars.
Shkencëtarët sugjeruan se paketat e lashta të akullit të Planetit të Kuq, mund të kenë vepruar prej kohësh si një mburojë për jetën mikrobike, duke bllokuar rrezatimin kozmik vdekjeprurës.
Por çelësi i mbijetesës së tyre do të ishte akulli që ka të ngjarë të formohej nga reshjet e pluhurit të borës, ku rrezet e diellit të zhytura nga ai pluhur më i errët, do të lejonin xhepat e ujit të shkrirë të zhvillohen në mënyrë të sigurt nën sipërfaqen e tij të akullt, tha autori kryesor Dr. Aditya Khuller për DailyMail.com.
Modelimi kompjuterik tregoi se sasia e dritës që shpon akullin e ujit, mund të shkaktojë fotosintezën në këto pellgje të cekëta me ujë të shkrirë – të ngjashme me pishinat në Tokë që janë të mbushura me jetë.
“Këto quhen “vrima kriokonite” dhe formohen kur pluhuri dhe sedimenti në majë të akullit, shkrihen në akull, sepse është më i errët se akulli”, tha Dr. Khuller, i cili punoi si shkencëtar planetar në Laboratorin Jet Propulsion të NASA-s.
Një mori krijesash të vogla, të ngjashme me bimët, janë dokumentuar në vrimat e kriokonitit në Tokë – duke përfshirë algat, kërpudhat dhe cianobakteret, të cilat të gjitha tërheqin energji nga dielli përmes fotosintezës për të jetuar.
“Nëse ne po përpiqemi të gjejmë jetë diku në univers sot, ekspozimet e akullit të Marsit janë ndoshta një nga vendet më të arritshme që duhet të kërkojmë”, tha Dr Khuller.
Këto koloni kriokonite janë zbuluar dhe studiuar kudo nga Antarktida, në Grenlandë, në arkipelagun Svalbard të Norvegjisë: një zinxhir ishull në mes të rrugës midis bregut verior të vendit skandinav dhe Polit të Veriut.
Akulli më i pastër u zbulua se ishte një territor veçanërisht pjellor për xhepat më të thellë të jetës mikrobike përgjatë kufijve të gjerësisë së mesme të Marsit, si në hemisferën veriore ashtu edhe në atë jugore.
Në gjerësinë gjeografike 40° në të dy hemisferat, këto koloni të jetës së vogël aliene mund të ekzistojnë deri në 2.15 deri në 3.10 metra thellësi, bazuar në vlerësimet e Dr Khuller dhe ekipit të tij, të botuar të enjten në revistën Nature Communications Earth & Environment.
“Ne nuk po themi se kemi gjetur jetë në Mars”, theksoi Dr Khuller për gazetarët, “por në vend të kësaj ne besojmë se ekspozimet e pluhurit të akullit të Marsit në gjerësinë e mesme përfaqësojnë vendet më lehtësisht të arritshme për të kërkuar jetën marsiane sot.”
Por, duke i komplikuar gjërat, Marsi, ndryshe nga Toka, ka dy lloje të ndryshme akulli që ndodhin natyrshëm: ujë të ngrirë dhe dioksid karboni të ngrirë, një ‘akulli i thatë’ i krijuar nga njeriu.
Falë atmosferës së hollë dhe të thatë në Mars, shkencëtarët planetarë dhe atmosferikë janë ende duke debatuar nëse shkrirja e ‘akullit të ujit’ bëhet apo jo ujë i lëngshëm atje – me shumë që argumentojnë se ai ‘sublimohet’ menjëherë në avull uji.
