Më 21 janar, në orën 12:22 të mesnatës sipas kohës lokale, në heshtjen dhe errësirën e rajonit të Patagonisë në Kili, një kamerë kurth e përdorur për të monitoruar jetën e egër për një projekt të drejtuar nga Universiteti i Magallanes (UMAG) kapi, në 2 sekonda, tri fotografi që tregonin drita intensive që lëviznin poshtë.
“Në një aparat fotografik të vendosur në buzë të një livadhi, mjaft larg çdo rruge publike dhe të fokusuar në një horizont të sheshtë, u shfaqën disa drita që nuk mund t’i shpjegojmë”, tha biologu Alejandro Kusch në një podcast të UMAG në gusht.
“Me sa duket, këto drita, të cilat fillimisht janë të largëta, afrohen dhe qëndrojnë përpara aparatit fotografik, duke e verbuar atë, në një lëvizje që duket sikur po zbret”.
Kusch është një nga udhëheqësit e projektit Public Baseline, i cili përdor 65 kamera-kurtha të shpërndara midis Patagonisë kontinentale dhe Tierra del Fuego, në majën jugore të Kilit, për të regjistruar kafshët tokësore, veçanërisht macet.
Që nga fillimi i projektit në nëntor 2023, janë mbledhur të paktën 365,000 imazhe dhe video; megjithatë, vetëm këto tri fotografi e tregojnë këtë fenomen.
UMAG i ndau imazhet me një sërë organizatash, nga Drejtoria e Përgjithshme e Aeronautikës Civile e Kilit (SEFAA) te Muzeu i UFO-ve në La Serena, si dhe me disa persona që analizojnë fenomene ajrore anomale.
Shpjegimet e mundshme varionin nga një araknid që afrohet shumë pranë lentes së kamerës deri te ai i një “plazmoidi”, një formë jetëshkurtër e plazmës që rrallë vërehet në natyrë dhe që mund të jetë pas fenomeneve të tilla si rrufeja me top.
Megjithatë, të gjithë specialistët ranë dakord: për momentin, nuk ka një shpjegim përfundimtar.
Ky vëzhgim është unik sepse u regjistrua në kuadër të një projekti shkencor, tha Rodrigo Bravo, një studiues në Grupin e Studimeve Mjedisore (GEA) në UMAG dhe anëtar i projektit Public Baseline.
Kjo do të thotë se nuk ka mundësi mashtrimi ose manipulimi, pasi kamerat-kurth funksionojnë sipas protokolleve rigoroze dhe janë të pajisura me një sistem infra të kuqe, sensor lëvizjeje dhe karakteristika të tjera që do të përjashtonin mundësinë e njerëzve që t’i manipulonin ato, argumentoi ai.
“Kjo nuk është hera e parë që këto fenomene përshkruhen në këtë zonë, por është hera e parë që ato regjistrohen në këtë mënyrë”, tha Bravo për Live Science.
Dritat e këqija
Populli vendas Mapuche tradicionalisht flet për “dritat e këqija”, të cilat ata besojnë se janë shpirtra që shfaqen në fusha.
Kjo ngre mundësinë që kamerat-kurth më në fund po kapin një fenomen që është njohur prej kohësh në rajon.
Por edhe nëse këto shkëndija të çuditshme janë “dritat e këqija” për të cilat flasin Mapuche, çfarë janë ato?
Një mundësi është që dritat të jenë fenomene ajrore të paidentifikuara (UAP), ndoshta nga një objekt fluturues misterioz.
Disa dosje të deklasifikuara të Pentagonit mbi UAP tregojnë karakteristika të ngjashme, shtoi Bravo.
Në përgjithësi të dhënat me cilësi të dobët nënkuptojnë se shumica e shikimeve të UAP nuk mund të konfirmohen ose shpjegohen, por shpjegimet e zakonshme përfshijnë dronë spiunë të huaj dhe “rrëmujë ajrore” siç janë zogjtë dhe balonat e motit.
Për të adresuar këtë mundësi, UMAG i dërgoi foto dhe video Freddy Alexis, i cili diskuton për UFO-t dhe fenomene të tjera të panjohura në programet e tij televizive në UCVTV, stacionin e Universitetit Katolik të Valparaíso-s.
Alexis shkroi dy raporte mbi gjetjet e tij, të cilat përfshinin analiza të trajektores, spektrografisë dhe relievit të fotografive dhe videove.
Në raportin e dytë, ai shkroi se vetëm një “stimul ndriçues” i vetëm është i dukshëm, jo dy, dhe se “dritat” e tjera janë reflektime të brendshme të lentes.
Sipas Alexis, drita primare mund të jetë një plazmoid, ose një flluskë gazi jonizues inkandeshent që kufizohet nga fusha magnetike lokale e Tokës dhe që mund të mbetet e qëndrueshme për disa sekonda.
Shembulli më i njohur atmosferik është rrufeja në formë topi, zakonisht e shoqëruar me stuhi.
Por këtu shpjegimi i tij has në një pengesë.
“Ishte verë, me 48 gradë Fahrenheit [8 gradë Celsius], dhe nuk kishte stuhi elektrike”, tha Alexis për Live Science.
“Nuk kishte kushte atmosferike për një stuhi, kështu që është shumë e pamundur që rrufeja në formë topi të jetë formuar”.
Por plazmoide më ekzotike janë propozuar në kushte të veçanta, siç janë ndryshimet kalimtare dhe të lokalizuara në fushën magnetike të Tokës.
Megjithatë, Alexis vuri në dukje se mund të ketë plazmoide të tjera atmosferike, të kuptuara dobët, të ngjashme me “dritat misterioze” të Hessdalen, Norvegji.
Ashtu si fenomeni Magallanes, këto drita sfidojnë shpjegimet konvencionale dhe mund të përfshijnë struktura plazme që ende nuk janë kuptuar mirë.
Në një nga raportet e tij, Alexis llogariti gjithashtu se, duke supozuar se ky ishte një objekt i largët fluturues, do të kishte qenë duke lëvizur me një shpejtësi prej 590 mph (947 km/orë), ose afërsisht 0.7 herë shpejtësinë e zërit.
Alexis sugjeroi që dritat mund të mos jenë një objekt fluturues, por disa plazmoide mund të lëvizin me shpejtësi të lartë, shtoi ai.
Një krijesë e çuditshme
Në një raport të veçantë, teknikët nga Muzeu i UFO-ve në La Serena sugjeruan se një merimangë ose flutur fluture mund ta ketë aktivizuar pa dashje sensorin e kamerës.
Kjo sepse në foton e parë, ajo që duket si një insekt ose araknid mund të shihet përgjatë njërës skaj të imazhit.
Megjithatë, insekti nuk shfaqet në fotot pasuese.
Ndërsa një mundësi është që insekti të ketë aktivizuar kamerën, kjo do të shpjegonte vetëm pse është bërë fotografia, jo pse shfaqet një dritë e ndritshme, si një pikëz, tha ai.
Cristian Riffo, drejtor i Muzeut të UFO-ve në La Serena, vuri në dukje se kamerat-kurth janë projektuar për të minimizuar pozitivet e rreme të shkaktuara nga insektet, lazerët ose stimuj të tjerë.
Ai mendon se sekuenca e shpejtë e fotove, në të cilat drita duket se lëviz drejt kamerës, është e çuditshme dhe e vështirë për t’u shpjeguar.
“Mund të jenë dy fenomene të ndryshme: njëri natyror, i cili aktivizoi kamerën, dhe tjetri, një fenomen drite, i cili mbetet i pashpjegueshëm”, tha Riffo për Live Science.
Studiuesit e muzeut analizuan fotografitë para dhe pas të bëra nga e njëjta kamera, gjatë ditës dhe natës, në prani të jetës së egër dhe në kushte të ndryshme atmosferike, dhe shqyrtuan manualet e prodhuesit për të përjashtuar defektet teknike.
Deri më tani, “ata nuk kanë gjetur një shpjegim”, tha Riffo.
Për këtë arsye, studiuesit nga Muzeu i UFO-ve në La Serena po planifikojnë të kryejnë punën e tyre në terren në zonë për të mbledhur të dhëna shtesë dhe për të analizuar parametra të tjerë lokalë, siç janë terreni, kushtet e ndriçimit dhe faktorët mjedisorë.
Bravo shtoi se projekti i monitorimit në zonë është planifikuar të vazhdojë deri në 10 vjet të tjera, dhe janë planifikuar më shumë kamera kurth, duke rritur shpresat se ky fenomen i çuditshëm mund të kapet përsëri.
“Shkencëtarët e përfshirë mezi presin të dinë se çfarë ishte kjo. Edhe kjo është shkencë: ka të bëjë me zbulimin e asaj që ndodh në natyrë”, tha Bravo.
Ndërkohë, misteri mbetet, prandaj shkencëtarët dhe ata që janë të interesuar në fenomenet anomale ajrore po punojnë së bashku për ta kuptuar atë.
