Robotët SWIM – shkurtim për Sensing With Independent Micronoswammers – demonstruan manovrim mbresëlënës gjatë testeve të fundit në pishinën në Institutin e Teknologjisë në Kaliforni (Caltech).
Të shtyrë nga helikat, robotët në miniaturë në formë pyke u drejtuan për të qëndruar në kurs, ekzekutuan një model “kositëse lëndine” mbrapa dhe mbrapa dhe madje shkruan “JPL”, sipas një deklarate të NASA-s.
Të projektuar për të kërkuar një ditë prova të jetës në oqeanin e kripur nën guaskën e akullt të hënës së Jupiterit, Europa, këta robotë mund të luajnë një rol kyç në zbulimin e sinjaleve kimike dhe të temperaturës që mund të tregojnë jetë aliene, sipas shkencëtarëve në Laboratorin Jet Propulsion të NASA-s. JPL), i cili projektoi dhe testoi robotët.
“Njerëzit mund të pyesin, pse NASA po zhvillon një robot nënujor për eksplorimin e hapësirës?”, tha Ethan Schaler, hetuesi kryesor i projektit në JPL.
“Kjo është për shkak se ka vende ku duam të shkojmë në sistemin diellor për të kërkuar jetë dhe ne mendojmë se jeta ka nevojë për ujë”.
“Ne kemi nevojë për robotë që mund të eksplorojnë ato mjedise – në mënyrë autonome, qindra miliona milje nga shtëpia”, shtoi ai.
Prototipet e fundit janë plastika e printuar në 3D të kombinuara duke përdorur motorë dhe pajisje elektronike të lira, të prodhuara në treg.
Këta notarë robotikë përfundimisht do të pajisen gjithashtu me sisteme komunikimi nënujore pa tel për të transmetuar të dhëna dhe për të trekëndëshuar pozicionet e tyre ndërsa eksplorojnë oqeanet e hënave të largëta të akullta.
Roboti i përdorur për testet e pishinës ishte rreth 16.5 inç (42 centimetra) i gjatë.
Ekipi shpreson që përfundimisht ta ulë atë në rreth 5 inç (12 centimetra) të gjatë, jo më i madh se një celular.
Për t’u siguruar që mund të shpëtohej nëse do të ishte e nevojshme gjatë ndonjë prej 20 raundeve të testimit në pishinën 25 jardësh (23 metra), ajo u ngjit në një vijë peshkimi, me një inxhinier që ecte përkrah shkopit.
“Robotët nënujorë në përgjithësi janë shumë të vështirë, dhe ky është vetëm i pari në një seri dizajnesh që do të duhet të punojmë për t’u përgatitur për një udhëtim në një botë oqeanike”, tha Schaler.
“Por kjo është provë se ne mund t’i ndërtojmë këta robotë me aftësitë e nevojshme dhe të fillojmë të kuptojmë se çfarë sfidash do të përballeshin ata në një mision nëntokësor”.
Ndërkohë inxhinierët po testojnë robotët SWIM në simulime kompjuterike që përsërisin presionin dhe gravitetin që robotët do të hasnin në hënë.
Duke dërguar vazhdimisht robotë të tillë në madhësinë e pëllëmbës në kërkim të shenjave të jetës në ato mjedise virtuale, shkencëtarët thonë se po optimizojnë dizajnin e robotëve dhe po përmirësojnë aftësitë e tyre për të mbledhur të dhëna shkencore në terrene të panjohura.
Një risi kyçe e krijuar për tufën robotike është një çip i vogël me shumë sensorë i zhvilluar nga inxhinierët në Institutin e Teknologjisë në Georgia në Atlanta, i aftë për të matur temperaturën, presionin, aciditetin, përçueshmërinë dhe përbërjen kimike – të gjithë faktorë kritikë në kërkimin e jetës. .
Do të kalojnë vite përpara se robotët të mund të kalojnë nëpër oqeanin e fshehur të Evropës, për të cilin shkencëtarët dyshojnë se ka dy herë më shumë ujë të lëngshëm sesa të gjithë oqeanet e Tokës së bashku.
Falë këtij oqeani të gjerë nëntokësor, Europa konsiderohet si një nga vendet më premtuese në sistemin tonë diellor për të kërkuar jetë aliene.
Hëna u studiua gjerësisht nga misioni Galileo i NASA-s në vitet 1990, i cili dha prova bindëse të oqeanit të fshehur të Hënës.
Misioni tjetër robotik për të studiuar Evropën, Europa Clipper, po udhëton për një hetim katërvjeçar të potencialit të hënës për të mbështetur një formë të jetës aliene.
