Për çka po modernizohet ushtria e Greqisë?!Për një luftë me Turqinë apo për shkak të Evropës së trazuar?
storm•/”Lufte”: Greqia ka njoftuar një reformë të madhe në mbrojtjen e saj kombëtare, duke bërë ndryshime të thella në strukturat dhe aftësitë e forcave të saj të armatosura. Zëdhënësi i qeverisë, Pavlos Marinakis, tha se reforma përfshin krijimin e një sistemi të avancuar mbrojtjeje ajrore, me një “kupolë anti-ajror dhe anti-drone,” për të mbrojtur hapësirën ajrore të vendit.
Përveç kësaj, Greqia po rrit kapacitetet e saj për luftë kibernetike dhe po planifikon të blejë një satelit të dedikuar për komunikime të sigurta dhe sisteme paralajmërimi. Marinakis e cilësoi këtë si “reforma më e rëndësishme në historinë e mbrojtjes kombëtare të shtetit grek.”
Ministri i Mbrojtjes, Nikos Dendias, njoftoi integrimin e katër sistemeve të reja të dronëve dhe një përqendrim më të madh në teknologji moderne duke hequr dorë nga armatimet e vjetruara. Për të kursyer fonde, qeveria ka vendosur të mbyllë 130 garnizone ushtarake dhe të konsolidojë disa njësi ushtarake ekzistuese.
Si anëtare e NATO-s, Greqia shpenzon afërsisht 3% të Prodhimit të Brendshëm Bruto (PBB) për mbrojtje – një nga nivelet më të larta në Evropë. Kjo strategji mbrojtjeje reflekton tensionet e vazhdueshme të vendit me Turqinë, një fqinj që historikisht ka qenë burim shqetësimi për sigurinë e Athinës.
storm•/Kontekst:
Reformat e mbrojtjes së Greqisë ngjallin pyetje të mëdha për motivet dhe kontekstin e tyre. Ndërsa tensionet historike dhe të vazhdueshme me Turqinë mbeten një faktor i dukshëm – përfshirë mosmarrëveshjet për kufijtë detarë dhe ajrorë në Egje – zhvillimet brenda Evropës gjithashtu luajnë një rol kyç.
Në një rajon ku balanca gjeopolitike është e ndërlikuar dhe ku lufta në Ukrainë ka rikthyer rëndësinë e mbrojtjes kombëtare, Greqia mund të po përpiqet të modernizojë ushtrinë për t’u përshtatur me sfidat më të gjera rajonale dhe globale.
Një fokus i tillë në teknologji, si sistemet kundër dronëve dhe satelitët për komunikime të sigurta, reflekton përgatitjen për një peizazh të re të luftës, ku kërcënimet kibernetike dhe sulmet ajrore janë më të shpeshta. Po ashtu, NATO nxit vendet anëtare të forcojnë mbrojtjen si një masë kundër destabilizimit të sigurisë në kontinent.
Pra, pyetja mbetet: A janë këto masa kryesisht përballë Turqisë, një armik historik, apo janë të diktuara nga detyrimet dhe tensionet në Evropën më të gjerë? Përgjigjja, me shumë gjasë, është një kombinim i të dyjave.
