Gjakova po përgatitet të shkojë sërish në zgjedhje lokale këtë tetor – dhe për ironi, në garë do të jetë përsëri një figurë nga Vetëvendosje, Agon Batusha, tashmë i njohur si “pinjolli i Gjakovës”. Por teksa debati nxehet, mbetet e njëjta hije e vjetër mbi politikën lokale: ndarja mes qytetit dhe fshatit.
Ky fenomen nuk është i ri. Si Mimoza Kusari-Lila, që dominoi me vota në zgjedhjet e fundit, ashtu edhe Agon Batusha – tashmë kandidati kryesor i VV-së – duket se mbajnë gjallë një narrativë të njohur: “ne qytetarët” kundër “atij fshatit”. Kjo ndarje është theksuar hapur edhe në reagimet publike. Vetë Batusha në rrjetet sociale numëroi fitoret në çdo shkollë të qytetit, duke përmendur me krenari edhe fshatrat Molliq, Babaj Bokës, Brekoc, Piskotë e të tjerë – një ndarje krahinore e bërë “bold”, që thekson mentalitetin “ju” dhe “ne”.
Ndërkohë, Mimoza Kusari-Lila, që formalisht udhëheq një parti të vogël por de-facto është pjesë e Vetëvendosjes, ka heshtur për garën e tetorit – mes thashethemeve se mund të sfidojë vetë Batushën ose të mbështesë kandidaturën e tij. Por ajo që mbetet esenciale, është dallimi i theksuar mes votave të qytetit dhe atyre të fshatit. Në rezultatet zyrtare, Kusari-Lila mori mbi 8,400 vota në qytet dhe vetëm 1,400 në fshat – një hendek që flet më shumë se fjalët.
Por a mund të ndërtohet një Gjakovë moderne mbi ndarje të tilla? Kandidatët vazhdojnë të kategorizojnë lagje urbane si “fshat” dhe të trajtojnë votuesit ruralë si “tufë”. Ky lloj snobizmi sociopolitik është pengesa më e madhe drejt një shoqërie të hapur.
Sepse, në fund të fundit, qyteti dhe fshati janë një – dhe Gjakova duhet të jetë shtëpia e të gjithëve. A do të mjaftojë ky tetor për të ndryshuar narrativën? Apo historia do të përsëritet, me personazhe të rinj por me stereotipe të vjetra? Zgjedhja është në duart e votuesve.
