Në prill, një ekip astronomësh njoftoi se mund të kenë gjetur shenja jete në një planet mbi 120 vite dritë larg Tokës.
Vetëm mundësia e jetës jashtëtokësore ishte e mjaftueshme për të tërhequr vëmendjen në mbarë botën. Gjithashtu, ajo tërhoqi një shqyrtim të kujdesshëm nga astronomë të tjerë.
Gjatë muajit të kaluar, studiuesit kanë analizuar në mënyrë të pavarur të dhënat, të cilat sugjeruan se planeti, i quajtur K2-18b, ka një molekulë në atmosferën e tij që mund të jetë krijuar nga organizma të gjallë.
Tri analiza të ndryshme kanë arritur të gjitha në të njëjtin përfundim: Ata nuk shohin prova bindëse për jetën në K2-18b.
Debati ka të bëjë me ekzistencën e jetës aliene sesa me sfidën e vëzhgimit të planetëve të largët.
Ne mund të shohim një planet të afërt si Jupiteri sepse ai reflekton mjaftueshëm rrezet e diellit për t’u bërë i dukshëm me sy të lirë.
Por një planet si K2-18b është aq larg sa bëhet i padukshëm jo vetëm me sy të lirë, por edhe për teleskopët konvencionalë.
Vitin pasardhës, Nikku Madhusudhan, një astronom në Universitetin e Kembrixhit, dhe kolegët e tij u përqendruan te K2-18b ndërsa ai kalonte përpara yllit të vet, duke përdorur instrumente në teleskopin Webb që janë jashtëzakonisht të ndjeshëm ndaj dritës afër infra të kuqes.
Ndërsa K2-18b kalonte përpara yllit, drita e yllit pësoi një ndryshim të lehtë – të shkaktuar nga një atmosferë planetare që përmbante hidrogjen, dioksid karboni dhe metan, përfunduan studiuesit.
Ata gjetën gjithashtu shenja sugjestive të një gazi të katërt, sulfurit dimetil – i cili mund të jetë një çështje shumë e rëndësishme. Në Tokë, burimi i vetëm për sulfurin dimetil në atmosferë është jeta. Mikrobet fotosintetike në oqean prodhojnë molekulën si mbrojtje kundër dritës ultravjollcë nga dielli. Molekula del nga qelizat e tyre dhe përfundon në ajër.
Por sinjali ishte aq i dobët sa ishte e vështirë të siguroheshe nëse ishte i vërtetë. Kështu që ekipi i Dr. Madhusudhan vendosi të shikonte përsëri K2-18b, në vitin 2024. Këtë herë, ata përdorën një instrument të ndryshëm në teleskopin hapësinor, i cili shikon gjatësi vale më të gjata të dritës së mesme infra të kuqe.
Në kërkimin e dytë të ekipit, ata gjetën përsëri një shenjë të sulfurit dimetil, ky me sa duket edhe më i fortë se i pari.
“Mund të them menjëherë se nuk ka asnjë sinjal statistikisht të rëndësishëm në të dhënat që u publikuan një muaj më parë”, tha Jacob Bean. Dr. Bean, një astronom në Universitetin e Çikagos i cili zbuloi atmosferën e GJ 1214b, punoi me Dr. Luque në studimin e së hënës.
Ekipi shqyrtoi 90 molekula të ndryshme që mund të prodhoheshin në mënyrë të besueshme në një planet si K2-18b. Megjithatë, këto molekula nuk kishin pse të prodhoheshin nga jeta; reaksionet kimike të nxitura nga rrezet e diellit mund të ishin të mjaftueshme.
