Filmi “Hamnet”, i konsideruar gjerësisht si një nga produksionet më të rëndësishme të vitit, ka mbërritur me një valë entuziazmi, recensione entuziaste dhe pritshmëri të larta për Çmimet Oscar 2025.
Adaptimi kinematografik vjen nga romani i shumëvlerësuar i Maggie O’Farrell, ndërsa pas kamerës qëndron fituesja e Oscar-it, regjisorja Chloé Zhao – e njohur për “Nomadland” – e cila këtë herë bashkë-shkruan skenarin edhe me vetë O’Farrell-in.
Në rolet kryesore brilojnë Jessie Buckley dhe Paul Mescal, dy prej aktorëve më magnetikë të kinemasë bashkëkohore irlandeze, ndërsa tema qëndrore lidhet me një nga figurat më të mëdha të letërsisë botërore: William Shakespeare.
Filmi ndërton narrativën mbi idenë se vdekja e djalit të tij 11-vjeçar, Hamnet, ka qenë pikënisja emocionale për krijimin e tragjedisë “Hamlet”. Në kohën elizabethiane emrat Hamnet dhe Hamlet shfrytëzoheshin shpesh në mënyrë të ndërsjellë – një element kyç që krijon lidhjen dramatike dhe artistike që filmi zgjeron përmes ekranit.
Por pyetja kryesore ngrihet natyrshëm: a e përmbush “Hamnet” premtimin e madh që mbart? Shumë shikues tashmë janë dorëzuar ndaj magjisë së tij, megjithatë kritika ka theksuar se filmi ka lënë pas elemente kyçe të romanit – ritmin poetik, ndërtimin e fragmentuar në kohë, monologët e brendshëm dhe detajet intime që e bënë librin një fenomen global.
Rezultati? Për disa, “Hamnet” shfaqet si një dramë periudhe vizualisht e fuqishme, por jo aq e thellë sa pritej nga materiali origjinal.
Në skenat e para, filmi sjell nota të dukshme të “Shakespeare in Love”, me Buckley në rolin e Agnes Hathaway – një figurë e egër, e lirë dhe e lidhur me natyrën, ndërsa Mescal interpreton Will-in, të riun idealist që bie menjëherë në dashuri.
Romanca është e ngrohtë, por për vështrimin kritik mbetet e paqartë në intensitetin emocional. Çifti shkëlqen në momente, por marrëdhënia e tyre nuk arrin gjithmonë thellësinë psikologjike që synon subjekti, raporton kultplus.
Jeta familjare shfaqet e butë dhe piktoreske, me fëmijët Susanna, Hamnet dhe Judith, por disa zgjedhje artistike kanë sjellë debat – përfshirë faktin se binjakët, megjithëse supozohet të jenë thuajse identikë, interpretohen nga aktorë pa ngjashmëri të dukshme. Stratford-upon-Avon paraqitet minimaliste, ndërsa dialogët shpesh përmbajnë citime nga Shakespeare dhe shpjegime që duket se personazhet po ua japin njëri-tjetrit më shumë për publikun sesa për nevojë dramatike.
Pavarësisht kritikave, “Hamnet” mbetet një nga filmat më të rëndësishëm të vitit dhe një konkurrent i fuqishëm në sezonin e Oscar-it.
Me një ekip krijues brilant, një histori që prek rrënjët e letërsisë botërore dhe interpretime të nivelit të lartë, filmi ka hapur një debat të gjerë: a është kjo një nga veprat kinematografike më të mira të 2025-s apo një adaptim i bukur që nuk arrin të kapë shpirtin e romanit?
Publiku dhe Akademia do ta thonë fjalën në fund.
